Ogród jest dziełem nieżyjącego już Marka Koniecznego

Ogród jest dziełem zmarłego w 2007 roku Marka Koniecznego. - Zajęło mu to ponad rok. Sam wykonał większość prac, a do pomocy udało mu się nawet zmobilizować sąsiadów! - opowiada Małgorzata Konieczny, żona Marka, która sama wraz z córkami Sabiną, Karoliną, oraz synem Marcinem, pomagali mu w powstawaniu ogrodu.

Sąsiedzi początkowo nie chcieli w ogóle dać się przekonać do tego, że warto coś zmienić w ich zakątku świata i mieć o co dbać. Po długich i żmudnych próbach w końcu się udało i to na tyle, że sami wozili do niego kamienie! - Ale podobnie było też z ziemią do ogródka. Mąż sporo się za nią nachodził do Urzędu Miasta. Długo patrzono na niego z przymrużeniem oka. Nikt nie chciał inwestować w taką dzielnicę - opowiada Małgorzata.

Miasto zapewniło siedem wywrotek ziemi, dzięki czemu prace nad ogródkiem nabrały tempa. Konieczny zaczął tam sadzić iglaki, bluszcz, tuje, dzikie wino czy róże. Zbudował duże oczko wodne, w którym pływało 60 ryb. - Czasem w tym oczku łowił te ryby - śmieje się Małgorzata. - Z zamiłowania był wędkarzem i czuł silny związek z przyrodą.

Ogród z dnia na dzień piękniał. U sąsiadów wywoływał na tyle pozytywne emocje, że dziś nie wyobrażają sobie życia bez niego. Za to mieszkańca sąsiedniej kamienicy wręcz umotywował do tego, aby i tam stworzyć miły zakątek, w którym będzie można wypocząć. - Niestety, budowa jego ogrodu nigdy nie została ukończona, ponieważ musiał się stamtąd wyprowadzić - wyjaśnia Marcin.

Dzieło Koniecznego od samego początku powstawania było łakomym kąskiem dla okolicznych złodziei, którzy dostrzegli okazję i gdy tylko była możliwość, dewastowali lub rozkradali ogród. Konieczni wraz z sąsiadami bardzo długo walczyli z chuliganami. Na porządku dziennym były codzienne wizyty policji czy strażników miejskich. - Dlatego z czasem zaczęli sobie odpuszczać - wyjaśnia pani Małgorzata. Zresztą, wszyscy mieszkańcy mają ogród na oku i reagują na wizytę każdego obcego, zarówno w dzień, jak i w nocy.

Rodzina Koniecznych od kilku lat dba o to, aby dzieło życia głowy rodziny nie umarło. Ogród stał się dla nich pomnikiem, wspomnieniem męża i ojca. To symbol tego, że każdemu miejscu, nawet najbardziej zaniedbanemu, można nadać nowy blask. Dla nich ogród, który wyrósł pomiędzy starymi kamienicami, jest najlepszym miejscem do wypoczynku.