Sobota w Bytkowie: 13 wspomnień Adama Daszewskiego

Pamiętacie czasy, kiedy sobota była raz w miesiącu?

Powspominać "Sobotę w Byt-kowie"? Ależ z największą przyjemnością. Po pierwsze powstawała we wspaniałych latach 90. (ubiegłego stulecia). Dlaczego wspaniałych? Bo miałem wówczas o jakieś dwadzieścia lat mniej na karku. Więcej chyba wyjaśniać nie trzeba. Ponieważ P.T. Czytelnicy, którzy "Sobotę" pamiętają, też mieli wówczas mniej krzyżyków na barkach, mam nadzieję, że podzielają moją opinię. No i tyle byłoby tytułem wstępu. Pora przejść do faktów. Skąd więc nazwa śląskiej opery mydlanej, jednoznacznie wskazująca na silne związki z Siemianowicami Śląskimi? Po pierwsze muszę zaznaczyć, że wymyśliła ją - bodaj w 1993 r. - Redaktor (dziś także wicemarszałek Senatu) Maria Pańczyk-Pozdziej. "Sobota w Bytkowie" była początkowo programem studyjnym, w którym pojawiali się znakomici śląscy aktorzy i równie znakomite kabarety. Program skrzył się żartami i muzycznymi przebojami. A scenariusze pisała właśnie Pani Maria. Po czasie niejakim, kiedy popularność programu rosła, telewizja wpadła na szalony pomysł, żeby głównych bohaterów obsadzić również w klasycznej soap operze. Jeszcze bardziej szalonym pomysłem było powierzenie pisania scenariusza niżej (przepraszam, w tym wypadku wyżej) podpisanemu. Tytuł więc po prostu ukradłem. A jeśli szukać jego korzeni, to przypuszczam, że wziął się od miejsca, w którym TVP Katowice ma siedzibę. Ale rozsławił nasze Siemianowice - trzeba się przyznać i ja jestem ich mieszkańcem - na całym Śląsku, a także, dodam nieskromnie, trochę poza nim. Udało mi się napisać w ciągu kilku lat niemal 80 odcinków fabuły. Podobno niektóre odcinki oglądały nawet 4 miliony widzów! Piszę podobno, bom nie liczył, ale takie dane znalazłem w internecie. Dziwna to była opera mydlana, bo zamiast 4 odcinków tygodniowo, jak to dziś bywa, był jeden w miesiącu. Takie były możliwości ośrodka. A mimo to telewidzowie czekali. Więc może i zechcą poczytać? Zapraszam na kolejne spotkania.